Lynx Rufus

(Bobkat)

Nederlandse soortnaam	Bobcat
Klasse	Mammalia
Order	Carnivora
Familie	Felidae
Geslacht	Lynx
Soort	Lynx Rufus

Uiterlijk

Bobcats variëren in lengte van 65 tot 105 cm, waarbij de staart nog eens 11 tot 19 cm toevoegt (bobcats kregen hun naam vanwege hun korte staarten). Ze zijn 45 tot 58 cm hoog op de schouder en wegen tussen de 4 en 15 kg.

Bobcat bont kan verschillende tinten beige en bruin zijn, met donkerbruine of zwarte strepen en vlekken op sommige delen van het lichaam. De punt van de staart en de achterkant van de oren zijn zwart. Ze hebben korte oorpluimpjes en ruches van haar aan de zijkant van het hoofd, waardoor het lijkt alsof ze bakkebaarden hebben.

Leefgebied

Bobcats komen voor in het zuiden van Canada en in de Verenigde Staten en Mexico. In Canada lijken Bobcats hun verspreidingsgebied naar het noorden uit te breiden naarmate er bossen worden gekapt. Recent onderzoek met camera’s heeft aangetoond dat de bobcats de Canadese Rocky Mountains verder  intrekken dan eerder werd gedacht. In de Verenigde Staten werd gedacht dat bobcats aan het begin van de 20e eeuw waren uitgeroeid uit verschillende staten in het middenwesten, waaronder Iowa, Illinois, Indiana, Ohio en Missouri, als gevolg van verlies en exploitatie van habitats maar ze hebben deze gebieden onlangs opnieuw gekoloniseerd.

Bobcats komen nu voor in alle aangrenzende Verenigde Staten behalve Delaware. Bobcats komen overal in Mexico voor, met name in het westen van Mexico en ten zuiden van de Sonora-woestijn. Concurrerende interacties met ecologisch vergelijkbare katachtigen kunnen een factor zijn bij het beperken van hun zuidelijke verspreiding, maar vergelijkbare concurrenten zijn aanwezig in andere delen van Mexico.

Klimaat

Binnen Noord-Amerika zijn alle klimaatzones volgens het Köppen-Geiger systeem vertegenwoordigd. Het noordelijke deel van het continent, waar je Canada en de Amerikaanse staat Alaska vindt, wordt gekenmerkt door koele continentale klimaten, toendraklimaat en sneeuw- en hooggebergteklimaten. Temperaturen boven de twintig graden Celsius komen bijna niet voor, in de wintermaanden vriest het vrijwel continu licht (zuidwest Canada) tot zeer streng (Noordpoolgebied).

In de Verenigde Staten is het klimaat een stuk kleurrijker. Hier vind je zeer droge gebieden (Nevada, Arizona), zeer zonnige delen (California), een zeer natte noordwestkust, wervelwinden, orkanen, overstromingen en gebieden met weer dat op korte tijd enorm om kan slaan.

Natuurlijke Vegetatie

In de VS komt de Bobcat voor in een grote verscheidenheid aan habitats, waaronder boreale naaldbossen en gemengde bossen in het noorden, hardhoutbossen en kustmoerassen in het zuidoosten, en woestijn en kreupelhout in het zuidwesten. Alleen grote, intensief gecultiveerde gebieden blijken een ongeschikt leefgebied te zijn. Gebieden met dichte ondergroei en een hoge prooidichtheid worden het meest intensief geselecteerd door Bobcats (Nowell en Jackson 1996). De vereiste kenmerken van de Bobcat-habitat omvatten doorgaans gebieden met een overvloed aan konijnen- en knaagdierpopulaties, dichte bedekking en schuilplaatsen. In Mexico worden Bobcats aangetroffen in droog struikgewas en grasland, evenals in tropisch droog bos, waaronder dennen, eiken en sparren.

Invloed van de mens en klimaatverandering op het leefgebied

De wereldwijde vraag naar Bobcat-bont steeg geleidelijk aan het einde van de jaren zestig en het begin van de jaren zeventig en ontplofte in het midden van de jaren zeventig na de inwerkingtreding van CITES, toen de huiden van katten die in bijlage I staan ​​vermeld, wettelijk verboden werden voor de commerciële bonthandel . Bijzonder en zorgwekkend is de recente stijging van de prijzen van Bobcat-pelzen van $ 85 in 2000 tot recordhoogten van $ 589 in 2013, gedreven door de grote vraag naar bont in China, Europa en Rusland. Het aantal Bobcat-vellen dat uit de VS wordt geëxporteerd, is de afgelopen jaren verviervoudigd, tot 65.000 in 2013, toen de prijzen voor pelzen het hoogst waren

De Amerikaanse regering heeft geconstateerd dat handel niet schadelijk is voor het voortbestaan ​​van Bobcat en goed wordt beheerd door de staatsautoriteiten. Ze hebben CITES talloze malen verzocht, meest recentelijk in 2007, om de Bobcat uit de CITES-bijlagen te verwijderen, met het argument dat de Bobcat niet voldoet aan de biologische criteria voor CITES-lijst en dat hun onderzoek aangeeft dat importerende regeringen in staat zouden moeten zijn om Bobcat-huiden op betrouwbare wijze te onderscheiden van andere soorten om illegale handel te voorkomen (Govt of US 2007). Het voorstel werd echter verworpen bij meerderheid van stemmen van de partijen bij CITES (Nowell et al. 2007).

De Amerikaanse regering heeft geconstateerd dat handel niet schadelijk is voor het voortbestaan ​​van Bobcat en goed wordt beheerd door de staatsautoriteiten. Ze hebben CITES talloze malen verzocht, meest recentelijk in 2007, om de Bobcat uit de CITES-bijlagen te verwijderen, met het argument dat de Bobcat niet voldoet aan de biologische criteria voor CITES-lijst en dat hun onderzoek aangeeft dat importerende regeringen in staat zouden moeten zijn om Bobcat-huiden op betrouwbare wijze te onderscheiden van andere soorten om illegale handel te voorkomen (Govt of US 2007). Het voorstel werd echter verworpen bij meerderheid van stemmen van de partijen bij CITES (Nowell et al. 2007).

Sociale gedrag

Zoals veel katachtigen zijn bobcats solitaire dieren. Het mannetje en het vrouwtje communiceren bijna uitsluitend tijdens het paarseizoen. Deze katten communiceren vocaal zelden.

Bobcats zijn in principe terrestrisch en nachtelijk, hoewel ze goede klimmers zijn en vaak zowel in de schemering als ’s nachts actief zijn.

Soorteigen bewegings- en foerageergedrag

Bobcats zijn territoriaal en gebruiken urine, uitwerpselen en anale klierafscheidingen om terratorium te markeren die één tot enkele vierkante kilometers groot zijn. Het terratorium van een succesvol mannetje overlapt met dat van verschillende vrouwtjes en kan ook het territorium van een ander mannetje overlappen. De terratoriums van vrouwtjes, die kleiner zijn dan die van de mannetjes, overlappen elkaar niet.

Bobcats markeren hun territorium met geur om indringers af te weren. Ze maken verschillende jankende geluiden om met elkaar te communiceren tijdens het paarseizoen. Zoals alle katten hebben bobcats een uitstekend zicht en gehoor en een goed ontwikkeld reukvermogen.

Bobcats zijn strikt vleeseters. Heimelijke jagers, ze stalken hun prooi, bespringen en (indien succesvol) doden met een beet in de wervels van de nek. Ze jagen op knaagdieren, konijnen, kleine hoefdieren, grote grondvogels en soms reptielen. Ze eten af en toe kleine gedomesticeerde dieren en pluimvee.

Bobcat kittens worden bejaagt door vossen, coyotes en grote uilen. Mensen zijn de enige echte bedreiging voor volwassen bobcats.

Voortplantingsgedrag en verzorging van de jongen

Het paringssysteem van bobcats is vergelijkbaar met dat van huiskatten. Mannetjes en vrouwtjes associëren alleen voor de korte tijd die nodig is voor verleiding en copulatie, en zowel mannen als vrouwen kunnen meerdere partners hebben.

Paringssysteempolygynandrous (promiscue)

Bobcats paren meestal in het vroege voorjaar, hoewel de timing variabel is. Na een dracht van 60 tot 70 dagen wordt een nestje van ongeveer 3 kittens geboren. De jongeren openen hun ogen voor het eerst als ze 10 dagen oud zijn en ze worden verzorgd tot ze tweed maanden oud zijn. Jonge bobcats verspreiden zich tijdens de winter, wanneer ze ongeveer 8 maanden oud zijn.

Alle vrouwelijke eutheriaanse zoogdieren voeden hun jongen voor de geboorte via de placenta. Nadat de jongen zijn geboren, voorziet de moedermelk hen van verdere voeding. Vrouwelijke bobcats brengen vlees naar hun jongen en leren ze jagen nadat ze zijn gespeend en bijna een jaar bij hen blijven. Mannelijke bobcats helpen niet om hun nakomelingen op te voeden.